ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ

Δημήτρης Δημόπουλος, βιολόγος Ph.D. Για να γίνει κατανοητή η αξία της βιοποικιλότητας και των οικοσυστημάτων, οι επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να προσδώσουν οικονομική αξία στις υπηρεσίες που αυτά προσφέρουν. Δύσκολο εγχείρημα αλλά αναγκαίο για να προσελκύσει το ενδιαφέρον των πολιτικών, των κυβερνήσεων, των εταιρειών και των πολιτών. Παρομοίως και οι αρνητικές επιπτώσεις των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στο περιβάλλον έχουν πολύ μεγάλο κόστος.

Αρχοντούλα Παπουλάκου, αρχαιολόγος Η έννοια της διαπολιτισμικότητας συναντάται σχεδόν σε όλους τους πολιτισμούς δια μέσου των αιώνων. Μια σειρά από επιγραφές ναών της ύστερης βυζαντινής εποχής στην περιοχή της Μάνης, αποτελούν πολύτιμες μαρτυρίες, για την πολυ – πολιτισμικότητα μιας περιοχής και μιας συγκεκριμένης εποχής. Η εγκατάσταση κυρίως σλαβικών φύλων στην περιοχή αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο διαπολιτισμικότητας της βυζαντινής αυτοκρατορίας, που στην εποχή αυτή αποτελούν πλήρως αφομοιωμένα και ενσωματωμένα στοιχεία του βυζαντινού κράτους.

Μιχάλης Προμπονάς, Δρ. φυσικός - περιβαλλοντολόγος, Πανεπιστήμιο Κρήτης–Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης To πρόγραμμα «Δράσεις για τη Διατήρηση – Προστασία του Γυπαετού και της Βιοποικιλότητας στην Κρήτη» πραγματοποίησε επείγουσες διαχειριστικές δράσεις προστασίας για τον γυπαετό, το σπανιότερο είδος αρπακτικού στην Ελλάδα, σε ολόκληρη την Κρήτη, καθώς και επιλεγμένα μέτρα διαχείρισης στην περιοχή των Αστερουσίων – Κόφινα και στην περιοχή του Αγίου Δικαίου.

Ηλίας Μεσσίνας, αρχιτέκτονας, Δρ. Χωροταξίας Tη δεκαετία του 1930 υπήρχαν στην Eλλάδα περισσότερες από 100 συναγωγές. Η καταστροφή των εβραϊκών κοινοτήτων από τους Γερμανούς την περίοδο της Kατοχής αφάνισε περίπου το 87% του εβραϊκού πληθυσμού. Mετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σώζονταν στην Eλλάδα περίπου 38 συναγωγές, σε 25 πόλεις. Οι περισσότερες είχαν λεηλατηθεί και εγκαταλειφθεί ή είχαν μετατραπεί σε κατοικίες, αποθήκες και σταύλους. Λόγω της έλλειψης οργανωμένης εβραϊκής κοινότητας, πουλήθηκαν και εν συνεχεία κατεδαφίστηκαν. Σήμερα λειτουργούν 12 συναγωγές σε εννέα πόλεις της Eλλάδας, πολλές από τις οποίες έχουν υποστεί κατά την αποκατάστασή τους ανεπανόρθωτες αλλοιώσεις.

Στάθης Γκότσης, ιστορικός, Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο Η πόλη αλλάζει και μαζί της τα μνημεία και η ιστορία της αναδεικνύονται εκ νέου σε επίδικο αντικείμενο. Το διακύβευμα δεν αφορά μόνο τους επίσημους διαχειριστές των μνημείων και την επιστημονική/ακαδημαϊκή μελέτη τους. Εμπλέκει εξίσου τους κατοίκους της πόλης, γηγενείς και μη. Γιατί, έτσι κι αλλιώς, ο χώρος δεν είναι αυθύπαρκτος.

Κώστας Καδής*, Κώστας Κουνναμάς**, Salih Gucel *** Ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι επιστήμονες και πολίτες προσπαθούν για τη διατήρηση μοναδικών ειδών της κυπριακής χλωρίδας που απαντούν στην «πράσινη γραμμή». Πρόκειται για μια σειρά δραστηριοτήτων που στοχεύουν στη διατήρηση των ειδών αυτών, τόσο εντός (in situ) όσο και εκτός (ex situ) των χώρων εξάπλωσής τους. Η προσπάθεια αυτή στοχεύει επίσης στη συμμετοχή των τοπικών κοινοτήτων στις δραστηριότητες διατήρησης.

Δημήτρης Ζυγομαλάς, αρχιτέκτονας, διπλωματούχος συντήρησης ιστορικών κτηρίων και συνόλων Εκατό χρόνια πριν, το καλοκαίρι του 1908, η Θεσσαλονίκη βρισκόταν ένα βήμα πριν από μια ακόμη σημαντική αλλαγή σελίδας. Τέσσερα μόλις χρόνια απέμεναν μέχρι τη λήξη της οθωμανικής επικυριαρχίας των 478 χρόνων και την ένταξη της πόλης στην ελληνική επικράτεια. Στη φάση αυτή, η Θεσσαλονίκη είχε να επιδείξει δύο βασικά χαρακτηριστικά: τον θρησκευτικά πολυδιάστατο πληθυσμό της και τη συνακόλουθα πολυδιάστατη φυσιογνωμία των λατρευτικών χώρων της. Εκατό χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 2008 βρίσκει τη Θεσσαλονίκη με έναν κατά το μεγαλύτερο μέρος μονοδιάστατο από θρησκευτική άποψη πληθυσμό και με ένα αντίστοιχου χαρακτήρα δυναμικό λατρευτικών χώρων. Το τι απομένει από τη φυσιογνωμία του 1908 και για ποιους λόγους παρουσιάζεται στο άρθρο.

Έλενα Βομβύλα, αρχαιολόγος Η χρήση του παρελθόντος ως μέσου εντοπισμού της διαφορετικότητας και ανάδειξης της πολιτισμικής ποικιλομορφίας δεν έχει διερευνηθεί εκτενώς στα πλαίσια της αρχαιολογικής επιστήμης. Λίγα έχουν λεχθεί για το πώς ο κλάδος πρέπει να ανταποκριθεί στην πολιτισμική υβριδικότητα και τη διάχυση και βαθμιαία ανάμειξη των ταυτοτήτων στο χώρο, φαινόμενα άρρηκτα συνδεδεμένα με την παγκοσμιοποίηση και τη μαζική μετανάστευση.

Ηλίας Μαυροειδής, Δρ. χημικός μηχανικός Η βιοποικιλότητα είναι μια «κληρονομιά» εξαιρετικής σημασίας, η οποία πρέπει να διατηρηθεί και στις επόμενες γενεές. Η ελάττωση των ειδών, η οποία σε μεγάλο βαθμό προέρχεται από ανθρώπινες δραστηριότητες, έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Για τον λόγο αυτό έχει θεσπισθεί ένας αριθμός διεθνών και πολυμερών Συμφωνιών που στοχεύουν στην προστασία της βιοποικιλότητας.

Αντιγόνη Κατσαδήμα, δημοσιογράφος - επικοινωνιολόγος Στη διαπολιτισμική πόλη η γλώσσα που δεν γνωρίζουμε είναι αφορμή να εξεταστεί το δίπολο ετερότητας – ταυτότητας με τις αντίστοιχες προεκτάσεις του. Η ιστορία των πόλεων έχει δείξει ότι οι πόλεις αποτελούνται από ετερόκλητα στοιχεία. Η διαλεκτική γύρω από τη διαπολιτισμικότητα αφορά στην έννοια της serendipity. Ο κάτοικος – συλλέκτης της νέας πόλης, ονομάζεται από τη συγγραφέα, Vitizen.