Το οικογενειακό δέντρο.
Το διάτρητο οικογενειακό δέντρο
Το σπίτι του άοκνου τερμίτη
Οι πατρικοί πνεύμονες
Οι διάτρητοι πατρικοί πνεύμονες
Οι κατακόμβες του αρουραίου
Οι τρύπες
«Οι νομισματοειδείς σκιάσεις»
Η κομψή ιατρική διάγνωση
*
Η περιπέτεια αρχίζει
στο φυστικί δωμάτιο
με ήρωα
ένα παγώνι με τρύπες
ή
ένα τρύπιο παγώνι
ή
ένα παγώνι που το μυαλό του
γέμισε τρύπες
*
Η νευρική ταλάντωση του δάσους
με δέντρα κιμωλίες
απελευθερώνει
το προσβλητικό τιτίβισμα
ενός
urlo educato
*
Ένα δέντρο νυστάζει
Όλο το δάσος χασμουριέται
Ο εαυτός σου γονιμοποιείται
*
Athene noctua
Στη ρωγμή του βράχου
σφηνωμένο το ράμφος
Στη σκιά του βράχου
φυτρωμένος ο αντίχειρας
περιστρέφονται
για να καθρεφτιστούν στην
πράσινη κηλίδα
*
Ένα λιβάδι με κόκκινες παπαρούνες
αντικατοπτρίζεται
σε ένα σώμα με κόκκινες φλύκταινες
«Λοιπόν δεσποινίς μου,
Πρόκειται για αλλεργική αντίδραση
μήπως περάσατε
κάποιο ψυχολογικό σοκ
πρόσφατα;»
*
Όταν το σφύριγμα ενός φθόγγου
καταδιώκει την πυκνότητα της εικόνας
για να ανακτήσεις τη μνήμη
και να βαπτίσεις το αντικείμενο στο φως
αρκεί να καρφώσεις τη σκιά σου
σ’ ένα δέντρο
*
- «Ο τόπος κατοικίας σας» ;
-«Το δέντρο».
-«Ο τόπος εργασίας σας» ;
-«To δέντρο».
-«Ονομάζεστε;»
-«Δρυοκολάπτης».
*
Αν και η αυστηρή αγωγή σου
δεν το επιτρέπει
επιμένεις να περιφέρεις
τις λασπωμένες σου γαλότσες
στις φυλλωσιές των δέντρων
*
Duellum
Στέκεσαι
μόνος
ολόγυμνος
απέναντι στις σκέψεις σου
οπλισμένος
με κλαδιά από αλουμίνιο
*
Ντυμένες με λέπια σολομών
οι φωνές των δέντρων
κυλούν αντίθετα στο ρεύμα
παρέα με ορνιθοσκαλίσματα
και ορθογραφικά λάθη
άχαρων σχολικών εκθέσεων
*
Ο ορισμός της πράσινης ευφορίας:
Ένα δάσος από
πριόνια δοξάρια που
ατέρμονα ροκανίζουν
μέχρι να πετύχουν
το τέλειο staccato
*
Το πρωινό πέταγμα του κορυδαλλού
ξεπλένει σχολαστικά το δάσος
από τις παρενέργειες ενός
ηλιοβασιλέματος
*
Στη φωλιά του σκίουρου
αιχμάλωτο
το χελιδονόψαρο
σπαρταρά
δεμένο με λουρί
για να μην πετάξει
*
Ανυποψίαστη
η αναπνοή του δέντρου
πιάστηκε
στη φάκα του ποντικού
κι έμεινε πεινασμένη
*
Ως γνήσιοι πρωταγωνιστές
σε δεύτερους ρόλους
οι ανεκπλήρωτοι έρωτες
περίτεχνα κρύβουν
τα αυτόγραφά τους
πίσω από το αγκομαχητό
των τσαλαπετεινών
στις κουμαριές
*
Όταν ήσουν μικρή
αναρωτιόσουν
αν είναι τα δέντρα
που κυλιούνται στον ουρανό
ή ο ουρανός πάνω στα δέντρα
*
Από περιέργεια
οι κόκκινοι στήμονες
ανασηκώθηκαν
για να παρατηρήσουν
τη θρυμματισμένη σου ομορφιά
*
- «Τι έχεις να πεις για το πάθος ;»
- «Δεν έχεις παρά να κοιτάξεις
το λαβωμένο γάτο εραστή
που γλείφει τις πληγές του»
-«Τι έχεις να πεις για τον έρωτα ;»
-«Ο καλύτερος ήχος
μετά τη σιωπή του δάσους»
H Έλσα Κορνέτη γεννήθηκε στο Μόναχο το 1970.
Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Θεσσαλονίκης και στο Trier Γερμανίας. Για μια δεκαετία εργάστηκε ως δημοσιογράφος και ειδικός συντάκτης σε θέματα πολιτισμού σε έγκριτες εφημερίδες και περιοδικά. Βραβεύτηκε σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος (1986) της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ.
Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως διευθύνων σύμβουλος εισαγωγικής-εμπορικής εταιρίας.
Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες και στο λογοτεχνικό περιοδικό Ποίηση αρ. 29.
Της ίδιας
Ποιητική συλλογή «Στη σπείρα του κοχλία» εκδ. Μαλλιάρη, Θεσσαλονίκη (2007)
Ποιητική συλλογή «Η αιώνια κουτσουλιά» υπό έκδοση Γαβριηλίδης Αθήνα (2007)
