Πώς θα έπρεπε να είναι το τοπίο της ζωής
για να μοιάζει με παραμύθι;
Κάθε φορά που κοιτάς ψηλά
βρέχει χιλιάδες γαλάζια κουμπιά στο κεφάλι σου
κι ένα ουράνιο παλτό ανοίγει
Δεν ανησυχείς Δεν φοβάσαι Κυρίως Δεν τα χάνεις
Έχεις για πυξίδα το κούφιο κέλυφος της γριάς αράχνης
Τότε μια κούνια πέφτει από τον ουρανό
και το ατέρμονο λίκνισμα του αιώνιου παιδιού αρχίζει
μέσα σ’ εκείνο το περιβόλι το θολό
με τις συμπονετικές κερασιές
να γέρνουν στοργικά επάνω του
Η κούνια σου κρέμεται γαντζωμένη
σ’ ένα γιγάντιο οριζόντιο δάχτυλο
Κάποτε το δάχτυλο σε λυπάται
σε λυτρώνει από τη ναυτία της προσμονής
σ’ εκσφενδονίζει με φόρα στο άπειρο
Καρφώνεσαι σ’ έναν μαυροπίνακα με ιερογλυφικά
ανάμεσα σε αστέρια σπόγγους
Με μόνο εξοπλισμό δέκα δάχτυλα πινέλα
και μια μύτη κιμωλία
μουτζουρώνεις ατίθασα τους αιθέρες
χωρίς ν’ ανησυχείς πια
ούτε για κλάσματα
ούτε για εξισώσεις
Η ποθητή ακαταστασία των μαθηματικών
σου χαρίζει έναν τρύπιο κουμπαρά με τοπία εκπλήξεις
Κοιλάδες σπαρμένες αυτιά
Βουνά σπαρμένα μάτια
Όμως τι κρίμα
Όλα τους είναι κουφά
Όλα τους είναι άδεια
H Έλσα Κορνέτη γεννήθηκε στο Μόναχο το 1970.
Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Θεσσαλονίκης και στο Trier Γερμανίας. Για μια δεκαετία εργάστηκε ως δημοσιογράφος και ειδικός συντάκτης σε θέματα πολιτισμού σε έγκριτες εφημερίδες και περιοδικά. Βραβεύτηκε σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος (1986) της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ.
Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως διευθύνων σύμβουλος εισαγωγικής-εμπορικής εταιρίας.
Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες και στο λογοτεχνικό περιοδικό Ποίηση αρ. 29.
Της ίδιας
Ποιητική συλλογή «Στη σπείρα του κοχλία» εκδ. Μαλλιάρη, Θεσσαλονίκη (2007)
Ποιητική συλλογή «Η αιώνια κουτσουλιά» υπό έκδοση Γαβριηλίδης Αθήνα (2007)
