MONUMENTA
ACTIONS
REPOSITORY
LIBRARY
PARTICIPATION
SUPPORT

The physiognomy of Rome in cinema

Constantinos Chatzifragkios - Makrydakis, topographer
Photos
Εάν η ταινία μπορούσε να κάνει το ίδιο, Πήτερ Γκρήναγουεϊ, 1972
Εάν η ταινία μπορούσε να κάνει το ίδιο, Πήτερ Γκρήναγουεϊ, 1972
Ρώμη ανοχύρωτη πόλη, Ρομπέρτο Ροσσελίνι, 1945
Ρώμη ανοχύρωτη πόλη, Ρομπέρτο Ροσσελίνι, 1945
Ρώμη ανοχύρωτη πόλη, Ρομπέρτο Ροσσελίνι, 1945
Ρώμη ανοχύρωτη πόλη, Ρομπέρτο Ροσσελίνι, 1945
Κλέφτης ποδηλάτων, Βιττόριο ντε Σίκα, 1948
Κλέφτης ποδηλάτων, Βιττόριο ντε Σίκα, 1948
Γλυκιά Ζωή, Φεντερίκο Φελλίνι, 1960
Γλυκιά Ζωή, Φεντερίκο Φελλίνι, 1960
Ακατόνε, Πιέρ Πάολο Παζολίνι, 1961
Ακατόνε, Πιέρ Πάολο Παζολίνι, 1961
Μητέρα Ρώμη, Πιέρ Πάολο Παζολίνι, 1962
Μητέρα Ρώμη, Πιέρ Πάολο Παζολίνι, 1962
Η Έκλειψη, Μικελάντζελο Αντονιόνι, 1962
Η Έκλειψη, Μικελάντζελο Αντονιόνι, 1962
Τα χέρια πάνω από την πόλη, Φραντσέσκο Ρόσι, 1963
Τα χέρια πάνω από την πόλη, Φραντσέσκο Ρόσι, 1963
Τα χέρια πάνω από την πόλη, Φραντσέσκο Ρόσι, 1963 b
Τα χέρια πάνω από την πόλη, Φραντσέσκο Ρόσι, 1963 b
Τα χέρια πάνω από την πόλη, Φραντσέσκο Ρόσι, 1963 c
Τα χέρια πάνω από την πόλη, Φραντσέσκο Ρόσι, 1963 c
Τα χέρια πάνω από την πόλη, Φραντσέσκο Ρόσι, 1963 d
Τα χέρια πάνω από την πόλη, Φραντσέσκο Ρόσι, 1963 d
Η κοιλιά του αρχιτέκτονα, Πήτερ Γκήναγουεϊ, 1987
Η κοιλιά του αρχιτέκτονα, Πήτερ Γκήναγουεϊ, 1987

Some metropolises of the world emit a particular enchantment in the art of cinema. Authors with different artistic ways and ideological background portray their opinion in films, in an attempt to determine the physiognomy of each one of these cities-symbols; cities that have become property of the spectators’ imagination all over the world, simply with the move of a camera.

Fictionalized places like New York, Paris, Rome, London, Venice and Berlin will not cease to constitute a permanent heritage of pictures and a vaulting horse of escape from the everyday routine. Cities-seductresses who emit that flavour of familiarity, places that feel as if we knew them all along, even though we never had the chance to visit them. On the other side, the need of the public and of the cinematographic industry for continuous renewal of optical representations, has led to a continuous roaming in new, cinematographically virgin, regions.

The filmmakers convert to architects and either surround the cities with a hallucination of sensuality, or put the knife in the bone, revealing the true stories that their residents experience.

Filmed Rome reflects diachronic aspects of Italian cities. Venice’s mythical nobleness, Milan’s vertical dimension, Florence’s resistant hues, the poverty of Naples and Palermo, all these are screened on Rome’s urban body. The result is an illustration of the course leading from the post-war sordid poverty to the intense reconstruction, and from this to the loneliness of the modern metropolis.

konhatzi@mail.ntua.gr

28/02/2007